Hikâye Anlatanlar Hikâyenin Kendisine Dönüştüğünde: Sahnedeki Sürgün Yaşamlar

Abstract

Son aylar içinde birikmiş olan bazı gözlemleri ele almak istiyorum bu metinde. 29 Eylül 2022 tarihinde Berlin’deki Engelnest adlı ortak çalışma mekânı (Kopuntu adını taşıyan oluşumla dayanışma içinde) ve Freie Universität Berlin’de ve 25 Ekim’de Londra’nın Hackney semtindeki Arcola Tiyatrosu’nda (Pan Productions adındaki tiyatro prodüksiyon şirketi ile birlikte) iki ayrı panel düzenledim. Aynı dönemde ‟Sürgündeki Yaşamlarˮ adını taşıyan podcast dizisi için yeni bölümler kaydettim (bunlara farklı uygulamalar aracılığıyla ulaşılabilir). Engelnest’te Memet Ali Alabora, Mîrza Metîn and Kawa Nemir’i konuk ettim; Arcola’da ise Barış Celiloğlu, Naz Yeni and Koray Can Yanaşık konuğum oldular. Bu isimlerin her birinin hikâye anlatma konusunda hayli maharetli olmaları özellikle dikkatimi çekti. Yine de mecburiyet nedeniyle yaşanmış olan bir yersizleşme deneyiminin getirdiği karakteristik sonucu da gözlemek mümkündü: kendi anlatılarının dizginlerine tümden hâkim değillerdi bu hikâye anlatıcıları. Hikâyenin kendisine dönüşmüşlerdi. Çıkarttığım sonuçları sizinle paylaşmaya çalışacağım.

In this article, I reflect on some of the observations I have made in recent months as part of my Marie Curie project, entitled Exiled Lives on the Stage (agreement No: 893827). I organized two panels on 29 September 2022, in Berlin’s Engelnest (with solidarity network Kopuntu) and at the Free University Berlin, and one on 25 October at London Hackney’s Arcola Theatre (with theatre production company Pan Productions). In between, I also recorded new episodes of the podcast series, Exiled Lives (available at all relevant platforms). My guests were Memet Ali Alabora, Mîrza Metîn and Kawa Nemir at Engelnest, and Barış Celiloğlu, Naz Yeni and Koray Can Yanaşır at the Arcola. What struck me was that they were all good storytellers in their own right; yet a characteristic of displacement born out of necessity is that the storytellers are not entirely in control of their own narratives. They become the story. I wish to address in this article a few of my insights.